چرا خداوند كارهايى را كه ذرّه‏اى شرك و ريا در آن باشد، نمى ‏پذيرد؟

خداوند مى ‏فرمايد: «أنا خير شَريك فمَن عَمل لى و لِغيرى فهو لِمَن عَمله غيرى»(وسائل، ج‏1، ص‏72) من بهترين شريك هستم، اگر كسى عملى را انجام بدهد كه هدفش هم من و هم غير من باشد، من سهم خود را به آن شريكى كه براى من پنداشته واگذار مى‏كنم تا پاداش خود را از او بگيرد.
آرى، هركس و هر چيز را در كنار خدا قرار دادن، توهين به مقام الهى است.
اگر كسى به شما بگويد: من شما و سنگ را دوست دارم، اين توهين به شماست.
اگر بگويد: از غذايى كه تهيّه كرده‏ ام، هم شما بخوريد هم گربه‏ ام مى‏ خورد، توهين است.
علاوه بر آنكه هدف خداوند از انجام دستوراتش، رشد و كمال انسان است و شرك و ريا مايه سقوط انسان است. اگر يك موش در ديگ غذا بيفتد، تمام غذا از قابليّت مصرف مى ‏افتد.
يك روز تمام مسافران هواپيما را پياده و بارى را كه بسته شده بود تخليه كردند و گفتند: يك موش در هواپيما ديده شده است. پرسيديم: اين همه مسافر و بار به خاطر يك موش بايد پياده شود؟ گفتند: بله، زيرا ممكن است اين موش يكى از سيم‏ها را بجود و رابطه خلبان با فرودگاه قطع شود و موجب سقوط هواپيما شود.
آرى، موش شرك، سيم اخلاص را مى‏جود و رابطه بنده با خالق قطع مى ‏شود.

كتاب تمثيلات (تأليف حجة الاسلام والمسلمين قرائتي)

چگونه مى‏ توان گفت: بر عذاب دوزخ صبر مى‏ كنم، ولى بر فراق خداوند توان صبر ندارم؟

مادر براى ديدار فرزندش كه در منطقه‏اى دور مشغول تحصيل يا خدمت است، مشكلات سفر را تحمل و سرما و گرما را بر خود هموار مى‏كند، امّا اگر وقتى به مقصد رسيد به او بگويند فرزندت از اينجا به جاى ديگر منتقل شده است، مى‏گويد: بر سرما و گرما و مشكلات سفر صبر مى‏كنم، امّا چگونه فراق فرزندم را تحمل كنم.
حضرت على عليه السلام در دعاى كميل مى‏ گويد: «صَبَرتُ على عذابك فكيف أصبر على فراقك» خدايا! بر عذاب تو صبر مى‏كنم، ولى چگونه بر فراق تو صبر كنم؟

كتاب تمثيلات (تأليف حجة الاسلام والمسلمين قرائتي)

چگونه انسان با گفتن يك جمله «لا اله الاّ اللّه» رستگار مى ‏شود؟

گرچه در روايت آمده است: «قولوا لا اله الاّ اللّه تفلحوا»( بحار، ج 18، ص‏202.) امّا مراد از آن تنها حركت زبان نيست، بلكه عقيده به توحيد است.
كلمه «تفلحوا» از واژه «فلاحت» به معناى رستن است و به كشاورز فلاّح گويند زيرا وسيله رستن دانه را فراهم مى‏كند.
براى رستن دانه از زير خاك، سه مرحله لازم است:
1- ريشه خود را در عمق خاك فرو كند.
2- مواد غذايى لازم را جذب كند.
3- مانع بالاى سر خود را كنار بزند تا به فضاى باز برسد.
انسان نيز اگر بخواهد به فضاى باز توحيد برسد بايد عقايد خود را به استدلال و منطق عميق بند كند، از تمام امكانات موجود براى رشد خود بهره گرفته و جذب كند، موانع رشد را نيز از خود دفع كند. پس رستگارى در گرو عمق بخشيدن و تلاش و حركت در مسير الهى است.

كتاب تمثيلات (تأليف حجة الاسلام والمسلمين قرائتي)

آنجايى كه امر به معروف و نهى از منكر اثر نمى ‏كند، وظيفه چيست؟

اگر شخص ديگرى با بيان بهترى بگويد اثر مى‏كند، از او بخواهيد كه اين كار را انجام دهد. هنگامى كه خداوند به حضرت موسى دستور داد نزد فرعون برود و او را ارشاد كند، موسى عليه السلام از خداوند خواست كه برادرش هارون كه بيان بهترى دارد را همراه او بفرستد. «و أخى هارون هو أفصحُ منّى لِساناً فَارسله مَعى»(سوره قصص، آيه 34)
ثانياً گاهى با يكبار اثر نمى‏كند، امّا با تكرار اثر مى‏ كند، آن هم با بيان‏هاى گوناگون. چنانكه چوب سخت با يك ضربه تبر شكسته نمى‏ شود، تكرار لازم است. قرآن مى‏فرمايد: ما مطالب خود را در قالب‏هاى گوناگون بيان كرديم تا شايد اثر كند. «لقد صَرّفنا فى هذا القرآن»( سوره اسراء، آيه 41)
ثالثاً ممكن است شيوه ما صحيح نبوده كه اثر نكرده است. چون امر به معروف و نهى از منكر شرايط و اصولى دارد و با هر منكر بايد به گونه‏اى متناسب برخورد كرد؛
گاهى گرد و غبار روى لباس شما مى‏نشيند و گاهى دوده. غبار با ضربه محكمى كه بر لباس مى‏زنيد برطرف مى‏شود، امّا اگر همين ضربه را به دوده بزنيد، هم دستتان سياه مى‏ شود و هم دوده به لباس فرو مى‏رود. برطرف كردن دوده با فوت است و برطرف كردن غبار با ضربه. پس هر منكرى را بايد به گونه‏اى خاص برطرف كرد.
چنانكه قرآن مى ‏فرمايد: «واتوا البيوت من أبوابها»( سوره بقره، آيه 189) يعنى هر خانه‏اى را بايد از راهش وارد شد.
رابعاً براى بازداشتن مردم از فساد بايد راه‏هاى حلال را به روى آنان باز كرد. حضرت لوطعليه السلام هنگامى كه ديد مردم به مهمانانش، سوء قصد دارند فرمود: من حاضرم دخترانم را به ازدواج شما در آوردم تا شما دست از مهمانان من برداريد. من راه حلال را براى شما باز مى‏كنم تا شما به گناه گرفتار نشويد. «هؤلاء بَناتى هُنّ أطهرلكم فاتّقوا اللّه و لا تخزونى فى ضَيفى»( سوره هود، آيه 78)

كتاب تمثيلات (تأليف حجة الاسلام والمسلمين قرائتي)