نسبت به افراد كافر و فاسق، چگونه بنگريم؟

در حديث مى‏ خوانيم: هر كس خودش را بهتر از ديگران بداند، مستكبر است. «مَن ذهب انّ له على الآخر فضلاً فهو من المستكبرين»(بحار، ج‏70، ص‏226.) آرى، چون عاقبت افراد را نمى‏دانيم، نبايد قضاوت عجولانه كنيم. چه بسا افراد فاسق كه مؤمن و افراد مؤمنى كه بد عاقبت مى‏شوند.
امام صادق عليه السلام در بيان حديث فوق فرمود: ساحرانى كه در تمام عمر منحرف بودند، با ديدن معجزه موسى عليه السلام، در يك لحظه ايمان آوردند و تمام تهديدات فرعون را ناچيز و ناديده گرفتند. شيطان با شش هزار سال عبادت منحرف شد، ولى حُرّ و زُهير در كربلا سعادتمند شدند. بنابراين كسانى كه در راه هستند، نبايد مغرور شوند، زيرا ممكن است از راه خارج شوند.

كتاب تمثيلات (تأليف حجة الاسلام والمسلمين قرائتي)

چرا خدا به ستمگران و گنهكاران مهلت مى ‏دهد؟

سازمان آب و برق، به تمام منازل آب و برق مى‏رساند، اين صاحبان منازلند كه مى ‏توانند از اين آب و برق استفاده صحيح كنند يا نادرست.
خداوند انسان را آزاد و مختار آفريد و همه گونه امكان رشد را در اختيار او گذاشت، اگر انسان با علم و آگاهى راه بدى را انتخاب كرد، مقصّر خود اوست.
امّا چرا خداوند جلوى چنين انسان‏هايى را نمى ‏گيرد، زيرا:
اگر همين كه انسان بناى ناسزا و دروغ گفتن داشت، خداوند او را لال كند و همين كه بناى سيلى زدن به مظلوم داشت، دست او فلج شود، همين كه بناى نگاه بد داشت چشمش كور شود و... آيا اين انسان كه از روى ناچارى خلاف نكرده، قابل ستايش است؟ ارزش انسان زمانى است كه با اختيار خودش، آزادانه و آگاهانه كارى را انجام دهد و يا از خلافى دست بردارد.
اگر دست انسانى را با طناب بستند و از جيب او پول درآوردند و خرج كردند، نمى‏توان گفت آن دست بسته، مرد سخاوتمندى است و اگر مرد نابينايى، به نامحرم نگاه نكرد، نمى‏ گويند چه انسان پاكى.
آرى، خداوند مى ‏خواهد انسان‏ها آزاد باشند تا خود راه خير و خوبى يا راه شرّ و بدى را انتخاب نمايند و عمل كنند.

كتاب تمثيلات (تأليف حجة الاسلام والمسلمين قرائتي)

ياد خدا در همه كارها، به چه معناست و اين همه سفارش به آن براى چيست؟

در حديث مى‏ خوانيم: براى هركارى «بسم اللّه» بگوييد، حتى سر سفره اگر نوع غذا را تغيير داديد «بسم اللّه» را تجديد كنيد.( بحار، ج‏63، ص‏421.)
اگر شما به يك كارخانه توجه كنيد، به تمام كالاها و توليدات خود، آرم و نشانه خود را مى‏زند. مثلاً يك كارخانه چينى سازى، به همه ظرف‏هاى كوچك و بزرگ، حتّى كارتون و كاميونى كه مربوط به حمل و نقل است، نام و آرم خود را مى‏زند.
پرچم هر كشورى، هم روى ميز مديران آن كشور است، هم بالاى ساختمان ادارات و هم روى كشتى هايى كه از آن كشور به اطراف دنيا مى‏روند.
انسان خداپرست نيز تمام كارهايش، نام و آرام خدايى دارد؛ چه كوچك وچه بزرگ.
حضرت ابراهيم‏عليه السلام مى‏گويد: نمازم، عباداتم، زنده بودنم و مرگم براى پروردگار جهانيان است. «انّ صلاتى و نُسكى و مَحياىَ و مَماتى لِلّه رَبّ العالَمين»(سوره انعام، آيه 162.)
قرآن به پيامبرصلى الله عليه وآله مى‏فرمايد: هم در آغاز كار، ياد پروردگارت باش: «اِقرأ بِاسمِ ربِّك»(سوره علق، آيه 1.) و هم پس از فراغت، كارى ديگر شروع كن كه در راه رضاى پروردگارت باشد، «فاذا فَرَغتَ فَانصَب و الى ربِّكَ فَارغَب»(سوره انشراح، آيه 7 - 8 .)

كتاب تمثيلات (تأليف حجة الاسلام والمسلمين قرائتي)

چه گناهانى را خدا نمى‏ بخشد؟

چرا روايات مى‏ خوانيم: «اِتّقوا المُحقّرات من الذّنوب فانّها لاتغفر( وسائل، ج 15، ص‏310.)، از گناهان كوچك پرهيز كنيد كه بخشيده نمى‏ شود. شايد به اين دليل كه در گناهان كوچك، انسان احساس شرمندگى نمى‏ كند و لذا به فكر توبه هم نمى‏افتد، بلكه جسارت و جرأت او بر تكرار آن زياد و زمينه‏اى براى بخشش فراهم نمى‏شود.
اگر كسى كه مقدار كمى بدهى دارد، به طلبكار بگويد: تو كه از من‏ طلبى ندارى، مقدارى كه مى‏خواهى ارزشى ندارد، او طلب خود را نمى ‏بخشد، ولى اگر مبلغ بيشترى بدهكار باشد و نزد طلبكار آيد و عذرخواهى كند، طلبكار يا به او مهلت مى‏دهد و يا او را مى ‏بخشد. آرى، طلبكار، مقدار كم را با جسارت نمى‏ بخشد، ولى مقدار زياد را ممكن است با عذرخواهى ببخشد.

كتاب تمثيلات (تأليف حجة الاسلام والمسلمين قرائتي)