مشاغل سنتی جهرمی ها

لحاف و تشک دوزی: 

با اینکه  ایران امروزه دارای صنایع پیشرفته نساجی است و حتی پتوی پشمی خوب می بافد ، هنوز مردم دوست دارند که از لحاف استفاده کنند

خصوصا جهت عروس دامادهاو شاید تنها حرفه باقی مانده از دیر باز تاکنون می باشد که به واسطه تقاضای مردم هنوز هم استوار و پابرجا مانده. در

شهرستان جهرم یکی از مهمترین جهیزیه ای که خانواده عروس برای عروس خانم تهیه می کنند لحاف است . استفاده از لحاف در جهرم جایگاه ویژه

ای دارد و هنوز هم لحاف دوزان در این حرفه مشغول به کار می باشند رویه ی لحاف از به هم دوختن قطعات پارچه های پنبه ای رنگین یا پارچه های

مخمل درست می شود . نقش های معروف لحاف بسیار است که معمولی ترین آن دارای زمینه قلمکار و گل وسط و کناره یا حاشیه ی پهن است که

از کتان ساده و رنگهای متضاد درست می شود . درون لحاف را پشم یا پنبه ای که حلاج آن را زده است می گزارند و پس از پر کردن و دوختن رویه ی

آن ، با چوب تشک صاف کن آن را صاف می کنند و سپس با سوزن لحاف دوزی که 7 تا 10 سانتی متر است و نخ پنبه ای یا کتانی آن را می دوزند .

لحاف دوز بدون داشتن هیچ گونه نقشه ای طرح های زیبا و قشنگی(نقوش ستاره ای،ترنجی،قلبی و....)  را روی لحاف می دوزد که جای بس

تحسین و تمجید را دارد و بحمد الله تعداد لحاف دوزی های جهرم در حال حاضر به بیش از سی لحاف دوزی می رسد .

مشاغل قدیم جهرمی ها

دلو دوزی:  

دول ظرفی ساخته شده از جنس چرم یا لاستیک های فرسوده ماشین های سنگین می باشد که توسط افرادی که در ساخت دول مهارت لازم را

دارند تهیه می شود و مخصوص حمل و نگه داری آب است و آب را از جایی به جای دیگر به وسیله این ظرف جا به جا می کنند . همچنین از این وسیله برای کشیدن آب از چاه استفاده می شود.

شغل مرتبط با این حرفه ، مقنی گری است که وسیله کار مقنیان دول و چرخ و بند بوده .

 مشاغل سنتی ، گذشته جهرم

 جُل دوزی (پالاندوزی):

 در گذشته که الاغ و یابو نقش بزرگی در حمل و نقل ، بویژه در نقاط روستایی و عشایر نشین، داشت صنعت پالاندوزی رواج داشت . طرز ساخت پالان

بدین نحو است که موی بز یا پشم بره و کاه را دور یک قاب چوبی جمع آوری کرده و با جوال های پشمی دست باف و حاشیه دار یا هر گونه لته و پارچه

های دور ریز آن را می پوشانند . دوخت دور لبه آن با جوال دوز انجام می گیرد . 

 برای دوخت هایی که باید از این ور پالان تا آن طرف امتداد یابد با درفشی که بلندی آن در حدود 25 cm است آن را سوراخ کرده و نخ پشمی محکمی

را از یک طرف سوراخ فرو کرده و از سوی دیگر با قلابی آهنی به نام شاخ بیرون می کشند . موی بز  و کاه را با مشته آهن بی دسته می کوبند که

سر جای خود قرار گیرد.          امروزه این شغل  در جهرم  فراموش شده و دیگر کسی به این حرفه اشتغال ندارد.