حضرت آیت‌الله شیخ علی کریمی جهرمی،

فرزند فرج الله متولد 1320 جهرم. دارای تحصیلات حوزوی در شهرهای جهرم، شیراز و قم تا درجه‌ی رفیع اجتهاد. از جمله اساتید ایشان در جهرم حجج اسلام والمسلمین حاج سید ابوالقاسم مهدوی، حاج سید حسین آیت‌اللهی، حاج شیخ عبدالعظیم فرقانی و حاج میرزا محمّد نمازی بوده‌اند.
ایشان از ابتدای طلبگی بهره‌مندی‌های ویژه و فراوان از خدمت آیت‌الله حق‌شناس، به خصوص از نظر اخلاقی داشته‌اند.

حضرت آیت الله شیخ حسین شب زنده دار؛ مفسر پرهیزکار

تولد و خانواده

در آغاز بهار و نخستین روزهای سال 1308 شمسی (8 شوال 1347) در خانة کربلایی احمد واقع در محلة قدیمی سنان جهرم، پسری دیده به جهان گشود. پدر و مادر وی که از شیفتگان پیامبر و آل او (ع) بودند نامش را «حسین» نهادند.

 کربلایی احمد و بردارش حاج قنبر با همسر و فرزندان در یک خانه ساده زندگی می کردند. هر دو کاسب جزء و ساده بودند که روزانه کالاهای مورد نیاز روستاییان را از شهر تهیه می کردند و برای فروش به روستا می بردند. آنان ضمن گذران امر معاش از این راه احکام دینی و مسائل شرعی را نیز به روستاییان می آموختند. این دو برادر در جهرم و قسمتی از حومة آن به صلاح و تقوا و درست کاری در معاملة با مردم و مناعت و قناعت طبع مشهور بودند و در ارادت و اخلاص ویژه ای که نسبت به اهل بیت (ع) داشتند، زبانزد اهالی بودند. قمر خانم مادر حسین نیز از زنان شایسته محل بود و او نیز همچون همسرش به کمالاتی آراسته بود و علاقة فراوانی به پیشوایان دین داشت. این مادر وقتی حسین کوچک بود و آسیبی به چشمانش وارد شده بود، با کمک خواهرانش بسیار از او مواظبت و پرستاری کرد. در سفری که برای پابوسی حضرت رضا (ع) به مشهد رفتند، حسین را نیز با خود بردند و پدر و مادر در جوار قبر آن حضرت ضمن دعا و زیارت، با توسّلات خالصانة خود، شفای چشم فرزند را از خدا خواستند. به برکت این حضور و دعاهای آنان چشم کودک شفا یافت و مادر به شکرانة سلامتی فرزند در گوش حسین حلقه آویخت و او را به عنوان غلام حضرت رضا (ع) مفتخر ساخت.[3]

شرحی نه چندان طولانی از زندگی حضرت حجه الاسلام والمسلمین مرحوم آقای حاج شیخ محمد نمازی طاب ثراه

استاد ارجمند عالم عامل حضرت حجه الاسلام و المسلمین جناب آقای حاج شیخ محمد نمازی رحمت الله علیه از علماء بزرگ و مدرسین حوزه علمیه جهرم بودند که سالیان طولانی به تدریس علوم دینی در مدرسه علمیه زمانیه معروف به مدرسه خان اشتغال داشتند و بسیاری از فضلا و محصلین از خرمن دانش ایشان استفاده نموده اند و افتخار شاگردی ایشان را دارند. مرحوم آقای حاجی نمازی در کار تدریس بسیار جدی بودند صبحگاهان قبل از همه به مدرسه تشریف می آوردند و تا دقایقی قبل از ظهر که وقت نماز جماعت می رسید به تدریس مشغول بود.