بركات توسل به امام حسين (ع)

778 - مژده در توسل به حسين

همگى به سوى وسايل نجات بخش حسين عليه السلام بشتابيد! بشارتتان باد كه در توسل به او يك مژده خوشحالى كننده و شگفت آور و يك نعمت پر شكوه و يك لطف بسيار بزرگ ديگرى از جانب خداست و آن اين است كه در توسل به آن حضرت ويژگى و آثارى است كه به جهاتى چند، سر آمد همه اسباب و وسايل نجات و برتر از همه كارهاى شايسته است

براى نمونه :

1 - بالاترين ثمره انجام كارهاى شايسته ، نجات از آتش دوزخ است ، ولى ثمره توسل به آن حضرت و زيارت عارفانه او سرآمد آن است ، چرا كه در پرتو آنها نه تنها خود زائر و سوگوار از آتش نجات پيدا مى كند، بلكه نجات ديگران هم مى تواند باشد.

2 - نتيجه نهايى انجام كارهاى شايسته ، ورود به بهشت پرطراوت و زيباست ، اما ثمره زيارت او و ارادت به او، سر آمد اين است ، چرا كه نه تنها فرد مى تواند در پرتو آنها به بهشت وارد گردد، بلكه مى تواند ديگرى را نيز بدانجا ببرد.
3 - ثمره نهايى انجام كارهاى شايسته اين است كه فرد به واسطه آن ، بهره اى از حوض كوثر خواهد داشت و از آن سيراب خواهد شد.

4 - ثمره نهايى اعمال صالح اين است كه : كفه ميزان اعمال انجام شده انسان در كارنامه زندگى اش بالا مى رود و انسان كارنامه اش را از سمت راست خويش دريافت و آن را مفتخرانه مى خواند.

اما توسل و زيارت آن حضرت سر آمد آن است ، چرا كه گاه به واسطه آن در كارنامه انسان ، اعمال برترين عبادت كنندگان يعنى اعمال پيامبر گرامى صلى الله عليه و آله را مى نويسند.

5 - ثمره نهايى انجام كارهاى شايسته اين است كه : روز قيامت ميان تو و پيامبر گرامى صلى الله عليه و آله . جدايى نمى افتد و مى توانى او را در بارگاها الهى به شفاعت بخوانى و اين نيز از زيارت حسين عليه السلام دريافت مى گردد، چرا كه اگر زائر عارف آن حضرت باشى ، پيامبر در روز رستاخيز ضمن جستجو از حالت ، تو را خواهد يافت و دستت را خواهد گرفت و از مراحل هراس آور رستاخيز نجات خواهد داد.

6 - ثمره نهايى كارهاى شايسته ، رسيدن به بهشت پرطراوت و حوريان زيباى بهشت است . در برخى روايات مربوط به آن حضرت آمده است كه : )سوگوار با معرفت او، زير عرش خدا و در مصاحبت با حسين عليه السلام قرا مى گيرد و با او سخن مى گويد و از اين همدمى و همنشينى چنان مفتخر مى گردد كه پذيرش دعوت حوريان بهشت و اظهار مهر و محبت آنان را به خاطر مصاحبت با آن حضرت بى پاسخ مى گذرد و همدمى پيشواى محبوب خويش را بر مى گزيند(
7 - ثمره نهايى بالا رفتن درجات خوبان اين است كه : رتبه و درجه فرد، به درجه ايمان آورندگان به خدا مى رسد.

اما توسل و تمسك عارفانه به آن حضرت ، سر آمد اين ارتقاء درجه است . چرا كه به جايى ارتقاء مقام مى يابد كه به نوعى با برترين پيام آوران خدا همدم و با امير مؤ منان عليه السلام همنشين مى گردد و بر سفره نعمت و احسان آنان بهره ور مى گردد.

8 - ثمره نهايى اعمال صالح ، به دست آمدن رضوان خداست كه بزرگتر و پرشكوه تر از باغهاى زيبا و پرطراوت بهشت است و توسل عارفانه به حسين عليه السلام سر آمد اين شكوه و عظمت است ، چرا كه گاه انسان با اخلاص بدين وسيله به جايى مى رسد كه طرف خطاب و سخن خدا در اوج عرش مى گردد. و افتخارى اينگونه به او ارزانى مى شود.

9 - ثمره نهايى دست آورد تو براى پس از مرگ ، ممكن است اين باشد كه بهترين همسايه ات بدنت را غسل دهد و با خالص ترين مال حلالت ، تو را كفن كنند و يكى از دانشمندان صالح و با تقوا، بر پيكر نماز گذارد..
اما در تمسك به وسايل نجات بخش حسين عليه السلام به جايى مى توانى تقرب يابى كه فرشته وحى به همراه انبوه فرشتگان مقرب بر پيكر تو نماز گذارند و با كفن هاى بهشت ، پيكرت را كفن كنند و به حنوط بهشتى حنوط، نمايند.
10 - بالاترين آثار خير و كار شايسته اى كه به فرد صالح و درستكار پس از انتقال از اين جهان به جهان ديگر مى رسد و بهترين باقيات صالحات كه ممكن است مدت طولانى براى او مفيد افتد، اين است كه فردى به نيابت او، كار شايسته و سنت پسنديده اش را دنبال كند يا از كارهاى شايسته مردم به روح او هديه شود كه در صورت انجام درست كارها، تازه يك دهم از ثواب كارها به حساب او واريز مى گردد.

يا ممكن است فردى از صدقات جارى خويش همانند دانش مكتوب و يا آبرسانى به نفع مردم يا ساختن مسكن و پل يا تربيت فرزند صالحى كه براى پدر بخشايش خداى را بخواهد؛ بهره ور گردد؛ كه به طور طبيعى اين صدقات جارى بيش از يكصد يا يكهزار سال نمى تواند دوام بياورد، چرا كه روزگار پيوسته در حال تحول و دگرگونى است.

اما در توسل عارفانه و عاشقانه به حسين عليه السلام اين اثر، جاودانه است كه فرشتگان پس از مرگ انسان ، نيابت او را در انجام كار شايسته و سنت پسنديده اش به عهده مى گيرند و با انجام آن كارها ثوابش را به روح او اهدا مى كنند و تمام پاداش آنان در كارنامه زندگيش مكتوب مى گردد و آفت را به روح او اهدا مى كنند و تمام پاداش آنان در كارنامه زندگيش مكتوب مى گردد و آفت و دگرگونى زمان و مكان هم دامن آن را نمى گيرد.

11 - بالاترين ترقى و تكامل تو، در پرتو انجام كارهاى شايسته اين خواهد بود كه در زمره بندگان صالح و شايسته او درآيى

اما در توسل و اقتداى به حسين عليه السلام اثرى است كه انسان را نه در زمره فرشتگان مقرب ، بلكه در زمره پيشوايان و بزرگان فرشتگان قرار مى دهد. اين واقعيتى است كه در روايات برآنند كه در آينده نزديك خواهد آمد.
12 - آخرين ثمره كارهاى شايسته اين است كه : انجام هر كار شايسته اى سرانجام پاداش معلوم و مشخص و قابل تصورى براى عامل آن به بار مى آورد، اما توسل و اقتداى آگاهانه و عاشقانه به حسين پاداشش بى نهايت و غير قابل تصور است ؛ چرا كه با همه پاداش و مراتب والا و درجات بلندى كه در روايات براى انسانها در اقتدا و توسل به حسين عليه السلام برشمرده اند، هرگز براى اين درجات حدى كه فراتر از آن نخواهد بود، بيان نشده است و اين نشانگر آن است كه ترقى و تكامل در آستان حسين عليه السلام تا جايى ميسر است كه جز خداى نداند.

اين ترسيم فشرده اى از جلوه هايى از الطاف خاص خدا به پيشواى شهيدان و به بركت نور وجودش به كسانى است كه به او اقتدا و توسل نمايند.
779 - اثر توسل

در پرتو توسل و اقتداى به آن حضرت ، مى توان به مرثيه اى از مراتب بندگان شايسته و خالص و با ايمان و تقوا پيشه و پارسا و خائف او، نايل آمد و نيز همانگونه كه مى توان در پرتو توسل به او، به مراتب و درجات همه بندگان خدا كه بر شمرديم ، پر كشيد. مى توان به پاداش انواع و اقسام عبادتها نيز همچون نماز، روزه ، زكات ، حج ، عمره ، جهاد، مرزدارى ، انواع وقف و صدقه ، واجبات و مستحبات و نيز پاداش برترين و بالاترين درجات نيت پسنديده و پاداش عبادت يك عمر، بلكه عبادت همه روزگاران ، دست يافت )

780 - بخشش همه گناهان

در پرتو وسائل نجات بخش آن حضرت ، مى توان به رتبه و مقام بندگان گناهكارى رسيد كه با توبه و بازگشت خالصانه به سوى خدا، به جايى اوج گرفتند كه مورد بخشايش او قرار گرفتند و به آنان خطاب شد كه

قل يا عبادى الذين اسرفوا على انفسهم لا تقنطوا من رحمه الله

هان ! اى بندگان من كه بر زيان خويش اسراف كرده ايد، از رحمت خدا نوميد نشويد چرا كه او همه بندگان را مى بخشايد.

و اين مقام با سوگوارى عارفانه بر حسين عليه السلام و زيارت خالصانه و عاشقانه او، حاصل مى شود؛ چرا كه اين دو، نه تنها باعث بخشايش گناهان گذشته انسان مى شود، بلكه گاه گناهان آينده را هم مى بخشايد و نه تنها موجب بخشايش گناهان پدر و مادر انسان مى گردد، بلكه گاه گناهان همه كسانى را كه دوست بدارى.

781 - اينك دلت سراى اوست

در پرتو توسل عارفانه به حسين (ع) مى توان به پاداش پرشكوهى ، همانند پاداش سيراب ساختن اردوگاه توحيدى حسين در روز عاشورا دست يافت .
در روايات آمده است كه.

)هر كسى در روز عاشورا، در كنار حرام او، تشنگان را سيراب سازد، همانند كسى است كه در روز عاشورا به اردوگاه حسين عليه السلام آب رسانده است) اينك آيا دوست مى دارى كه اردوگاه تشنه آن حضرت را با اينكه عاشورا نيست و در كنار حرام او قرار ندارى ، سيراب سازى ؟

اينك آيا دوست مى دارى كه اردوگاه تشنه آن حضرت را با اينكه عاشورا نيست و در كنار حرم او قرار ندارى ، سيراب سازى ؟

فكل موضع يرى قبره

و كربلا كل مكان يرى

آرى ! اگر شرايط جانسوز اردوگاه حسين عليه السلام را در انديشه ات مجسم ساختى و بر بيدادى كه در راه حق و عدالت بر او رفت ، قلبت شعله ور شد، اينك سراى دلت حرم اوست و تو با اين سوگوارى خالصانه در حقيقت حسين عليه السلام و اردوگاه و خاندان و كودكانش را با قطرات زلال اشك ديدگانت ، سيراب ساخته اى )

782 - شتافتن به سوى مغفرت

اين نداى ملكوتى است كه…

(فاستبقوا الخيرات )...

هان اى انسانها! به سوى نيكى ها بشتابيد.

و با شتافتن به كوى حسين عليه السلام سريع ترين بخشايش حاصل خواهد آمد، چرا كه در سوگوارى بر اوست كه به مجرد حلقه زدن اشك محبت و معرفت در چشم ، همه گناهان انسان مورد بخشايش قرار مى گيرد و در زيارت او نيز به مجرد نيت و آهنگ و تصميم زيارت آن حضرت

783 - وسيله نجات بخش

مراحل مختلف مرگ و عالم برزخ نيز، با توسل عارفانه و عاشقانه به حسين عليه السلام آسان مى گردد، چرا كه از وسايل نجات بخش آن حضرت يكى هم نثار اشك بر او و دگرگون شدن حال به هنگام به ياد آوردن ، سياست ناجوانمردانه رژيم سياه كار اموى با اوست و از خواص اين توسل آن است كه پيامبر و امامان نور عليه السلام در آستانه مرگ بر بالين چنين انسان پاكباخته اى حاضر، و ضمن درود و تحيت بر او، بشارت به نجات و فلاح او مى دهند و از اين بشارت به گونه اى خوشحال و شادمان مى گردد كه اثر شادمانى تا روز رستاخيز در اعماق قلبش موج مى زند و به واسطه آن همه نداها و خطابهاى تكوينى ، لحظات احتضار و عالم برزخ بر او آسان مى گردد و اينگونه نجات مى يابد.

784 - توسل به نام مقدس امام حسين (ع).

مرحله خطابهاى غضب آلوده و به ستوده آورنده اى است كه طى آن فرمان بازداشت ، كيفر، به بنده و زنجير كشيدن و به دوزخ افكندن گناهكاران زشت كردار، صادر مى شود و نجات اين مرحله سخت نيز با توسل و اقتداى عارفانه و خالصانه بر حسين عليه السلام نه تنها ممكن است ، بلكه همه آنها را مى توان به نداهاى مهر و محبت تبديل ساخت

دليل اين سخن آن است كه خود پيامبر عليه السلام ضمانت ملاقات زائر عارف و وظيفه شناس حسين عليه السلام را نمود و وعده داد كه :
)من تعهد مى كنم كه در روز رستاخيز ضمن ملاقات با زائر حسين عليه السلام دستش را بگيرم و از مراحل هول انگيز و سختى هاى قيامت ، نجاتش ‍ بخشيده و او را به بهشت در آورم(

با اين بيان در روز قيامت و در آستانه رستاخيز و به هنگامه خطاب خدا بر كيفر و عذاب گناهكاران ، به بركت توسل عارفانه و خالصانه بر حسين عليه السلام به اين اكتفا نمى شود كه اين خطابها از زائران و سوگواران او برداشته شود، بلكه فراتر از اين خواند بود و اين محبت عميق به او و زيارت عارفانه او... و به صورت كارهاى شايسته جاودانه و اعمال قبول شده اى در خواهد آمد كه همواره به حساب انسان واريز مى گردد.

آرى ! به وسيله حسين عليه السلام دوزخ خاموش و دروازه بزرگ بهشت كه به نام قدس اوست ، گشوده مى شود و به وسيله او ورود از هر درى از دربهاى بهشت ، ميسر مى شود، چرا كه او باب بهشت است و كليد دربهاى آن . و اوست كه باعث مسدود شدن طبقات مختلف جهنم است .