دستوراتِ دينى به هم وابسته‏ اند، يا هر كدام برنامه ‏اى مستقل هستند؟

از آيات و روايات استفاده مى‏شود كه برنامه‏هاى اسلام به هم وابسته است، مثلاً در بيش از 20 آيه قرآن نماز و زكات با هم مطرح شده ‏اند: «يُقيمون الصّلوة و يؤتون الزّكاة»، «أقاموا الصّلوة و آتوا الزّكاة» و در روايات مى‏خوانيم: نماز بى‏زكات، قبول نيست. همچون قطار كه روى يك ريل حركت نمى‏كند.
آرى، رابطه با خدا (نماز) و رابطه با خلق (زكات)، همچون دو بال براى پرواز معنوى هستند و با يك بال پروازى صورت نمى ‏گيرد.
پيامبرصلى الله عليه وآله افرادى را كه براى نماز به مسجد مى‏آمدند ولى زكات نمى‏پرداختند، از مسجد اخراج كردند.
بسيارى از دستورات به شرطى در درگاه خداوند قبول مى‏شوند كه آن را به اتمام برسانيم و ناقص آن پذيرفته نيست. در قرآن مى‏خوانيم: «أتمّوا الحج»(سوره بقره، آيه 196.) يعنى بايد اعمال حج را به اتمام برسانيد و انجام بعضى از اعمال آن كافى نيست. در جاى ديگر مى‏ خوانيم: «أتمّوا الصّيام الى الليل»(سوره بقره، آيه 187.) روزه خود را تا شب به پايان برسانيد. حتى يك دقيقه قبل از افطار، حقّ افطار كردن نداريد. همان‏گونه كه حق شكستن نماز را (جز در موارد استثنايى) نداريد.

كتاب تمثيلات (تأليف حجة الاسلام والمسلمين قرائتي)